H Μεγάλη Προδοσία

Το Φιλί (αμοιβή) της Μεγάλης Προδοσίας

Πως μπορούν ορισμένα χριστιανικά ιερατεία να αμείβονται από τον Καίσαρα (Κράτος) ;

Και όμως μπορούν και συμβαίνει στους χαλεπούς καιρούς που περνούμε αρκετά χριστιανικά ιερατεία στο κόσμο να αμείβονται από τον Καίσαρα για να κηρύξουν τους Λόγους του Χριστού.

Κατά παράβαση των Λόγων του Χριστού που λέει : Στέλνοντας τους μαθητές τους να κηρύξουν την Ευαγγελία του, τους προτρέπει να μην κρατούν τίποτα στο χέρια τους και να μην αμείβονται για τις υπηρεσίες τους.

Ακριβώς τα αντίθετο κάνουν αρκετά ιερατεία σήμερα στο κόσμο.

Ιερατεία τα οποία καπηλεύονται το όνομα του Χριστού με τον χειρότερο τρόπο.

Αυτή είναι σήμερα η Μεγάλη Προδοσία όσων εν ονόματι του Χριστού ασκούν Ιερατικά καθήκοντα και αμείβονται από το οποιονδήποτε κράτος.

H Ψήφος του Ελληνικού Λαού

Η εντολή άργησε πολύ

Η ψήφος του Ελληνικού λαού στις πρόσφατες εκλογές ανέδειξε νικητή το κόμμα του ΠΑΣΟΚ και ένα βαριά ηττημένο το κόμμα της ΝΔ.
Επίσης τιμώρησε τα αριστερά κόμματα ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ (για έλλειψη κυβερνητικής πρότασης), δεν εμπιστεύθηκε τους οικολόγους πλην όμως τους έδωσε μια αύξηση των ποσοστών που μάλλον όπως δείχνουν τα πράγματα δεν είναι σε θέση να την αξιοποιήσουν στο μέλλον. Διπλασίασε σχεδόν τα ποσοστά του ΛΑΟΣ (λόγω κρίσης της ΝΔ παρά στροφής των ψηφοφόρων προς την άκρα Δεξιά)) και έδωσε πολύ μικρή αισιοδοξία στα υπόλοιπα μικρά κόμματα τα οποία είχαν τη φιλοδοξία να εισπράξουν ένα καλό ποσοστό ψήφων από αυτή την πρωτοφανή κρίση και την απογοήτευση του ελληνικού λαού που είχε εκδηλωθεί στις πρόσφατες ευρωεκλογές.
Η Στροφή των Ελλήνων προς το ΠΑΣΟΚ σήμαινε μόνο να εξασφαλίσει μια κάποια κυβέρνηση η Ελλάδα μπροστά στη κατάρρευση της κυβερνήσεως του Κ. Καραμανλή και την έλλειψη διακυβέρνησης της χώρας.
Με άλλα λόγια η Χώρα -Ελλάδα ήταν ένα ακυβέρνητο πλοίο και ο ελληνικός λαός σε κάποιον έπρεπε να δώσει το πηδάλιο έστω και την τελευταία στιγμή μιας και ο πρώην κυβερνήτης του πλοίου είχε αποφασίσει να το εγκαταλείψει.
Ο πιο αξιόπιστος υποψήφιος για αυτή τη νέα θέση του νέου Πηδαλιούχου-κυβερνήτη αναδείχθηκε το κόμμα του ΠΑΣΟΚ το οποίο μάλιστα υποσχότανε και μια ελπίδα ανάκαμψης ή σωτηρίας του πλοίου το οποίο από την υπερφόρτιση των χρεών είχε πιάσει πάτο και το βούλιαγμα πλέον ήταν ζήτημα ημερών.
Μετά τις εκλογές φάνηκε ότι την υπερφόρτωση του πλοίου (χρεών) – χώρας της γνώριζαν και οι δυο αρχηγοί των δυο μεγάλων κομμάτων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και ότι η μόνη λύση ήταν οπωσδήποτε μια αλλαγή κυβέρνησης για να αποκτήσει η Ελλάδα ξανά μια κάποια διαπραγματευτική ισχύ για τη διαχείριση της χρεοκοπίας από το βούλιαγμα του πλοίου(οικονομίας).
Η Ψήφος του ελληνικού λαού εν κατακλείδι ήταν μια ψήφος απελπισίας και κάποιας αμυδρής ελπίδας της τελευταίας στιγμής να γλυτώσει ότι ήταν δυνατόν από αυτό το ναυάγιο το οποίο εκτυλισσόταν μπροστά στα μάτια του αρκετό καιρό πριν τις εκλογές.

Μία ψήφος η οποία τελικά δεν μπόρεσε να σώσει το Καράβι-Ελλάδα

Ψηφίζουμε Τι ;

Ψηφίστε εναντίον της Αυτοδυναμίας - Παντοδυναμίας

Μέσα στα όρια που θέτει η Ε. Ε. δε είναι δυνατή η όποια μεγάλη αλλαγή του φιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου της Ευρώπης.

Ένα μοντέλο που βασίζεται στο οικονομικό μοντέλο της Εμποροκρατίας (χωρίς κανένα όριο) της πάλαι ποτέ Αποικιοκρατικής Ευρώπης.

Ένα οικονομικό μοντέλο το οποίο εν πολλής γνώρισε τελευταία μία ακόμη διεθνή κρίση-κατάρρευση.

Αιτήματα Δημοκρατίας, Δημοκρατικού ελέγχου και Δημοκρατικής συμμετοχής περισσότερης Δημοκρατίας στους θεσμούς, στα κόμματα, στις κοινωνικές υπηρεσίες, στη διακυβέρνηση της χώρας και σ΄αυτές τις εκλογές προβάλλονται σε πολύ χαμηλούς τόνους και τα περισσότερα κόμματα δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στην οικονομία της διαχείρισης.

Μια διαχείριση η οποία οι Διαχειριστές Κόμματα –Γραφεία δε θέλουν να τους ελέγχουν.

Θέλουν να αποφασίζουν αυτοί μόνοι τους για το πετρέλαιο, (ενέργεια), φως (ΔΕΗ) τηλέφωνα, ανακαίνιση έργων, συντήρηση έργων και όλων των προβλημάτων και αναγκών που μπορεί να ανακύψουν σε μια πολυκατοικία - χώρα.

Και με τη δέσμευση για 4 χρόνια οι ένοικοι-πολίτες να μη μπορούν να τους αλλάξουν (να πάνε σ΄άλλο γραφείο) πιο οικονομικό.

Και με τη δέσμευση να αποφασίζουν αυτοί για οποιανδήποτε αύξηση των υπηρεσιών και των τιμολογίων και πολλά άλλα.

Και το χειρότερο με τη δέσμευση αυτά τα Γραφεία – Κόμματα διαχειριστών να μπορούν να δανείζονται, - με εγγυητές τους ενοίκους της πολυκατοικίας-χώρας - από διάφορες τράπεζες τεράστια ποσά, (280 δισεκατομμύρια έχουν δανειστεί μέχρι τώρα) και να τα χρεώνουν στους ενοίκους-πολίτες της πολυκατοικίας-χώρας.

Για αυτόν το λόγο δε θέλουν δημοκρατικό έλεγχο και δημοκρατικές διαδικασίες τα περισσότερα κόμματα στην Ελλάδα

Με τόσα χρήματα, τα Γραφεία – κόμματα διαχειριστές κάνουν πάρτυ κάθε βράδυ!!!

Χώρια τα τυχερά (μίζες) που μπορούν να προσκομίσουν από διάφορες Εταιρίες Υπηρεσιών –Ζίεμενς και άλλες.

Για αυτό δε θέλουν πολλά κόμματα δημοκρατικές διαδικασίες και δημοκρατικό έλεγχο στην Ελλάδα.

Για αυτό δε συζητούν προεκλογικά τέτοια αιτήματα.

Γιατί σημασία δίνουν στο μεγάλο φαγοπότι.

Στο μεγάλο φαγοπότι το οποίο προσδοκούν να αρχίσει μετά την 4^η Οκτωβρίου.

Για αυτό το λόγο Αιτήματα (προτάσεις) δημοκρατικής συμμετοχής, αιτήματα δημοκρατικού ελέγχου, δε τίθενται προεκλογικά καθαρά από τα περισσότερα λεγόμενα κόμματα εξουσίας, αλλά και άλλα κόμματα της βουλής των Ελλήνων τα οποία δίνουν έμφαση σε ιδεολογικές περιχαρακώσεις και αιτήματα συμμετοχικής δημοκρατίας τα θέτουν δεύτερα ή τα υποβαθμίζουν έναντι των Ιδεολογικών (πολιτικό-κοινωνικών) αιτημάτων που προβάλλουν.

Ψήφο σε κόμματα που θα ακυρώσουν την αυτοδυναμία του οποιουδήποτε κόμματος είναι μια κάποια λύση ;

Η οποιανδήποτε Συνεργασία κάνει τη Διαχείριση-εξουσία πιο ευάλωτη στο δημοκρατικό έλεγχο.

Η οποιανδήποτε μη αυτοδυναμία είναι πιο ευάλωτη στο δημοκρατικό έλεγχο, ο οποίος μπορεί να προέλθει και από μία ουσιαστική εσωτερική δημοκρατική λειτουργία των ίδιων των κομμάτων, η οποία όμως δεν υπάρχει στη Ελλάδα σε πολλά κόμματα.

Ψήφο σε κόμματα με τη προϋπόθεση ότι τα κόμματα – συνεργασίας ή ουσιαστικής εσωτερικής δημοκρατικής λειτουργίας και ελέγχου της αυτοδυναμίας- δίνουν έμφαση στις Δημοκρατικές διαδικασίες, στον Δημοκρατικό έλεγχο και τη Δημοκρατική συμμετοχή στις όποιες αποφάσεις.

Δηλαδή, δίνουν έμφαση στη Δημοκρατία στην Πράξη.

Ψήφο σε κόμματα τα οποία προβάλλουν αιτήματα Δημοκρατίας, Δημοκρατικού ελέγχου, Δημοκρατικών διαδικασιών όλων των θεσμών και κοινωνικών υπηρεσιών.

Ψήφο σε κόμματα και εκτός βουλής τα οποία όμως προβάλουν δημοκρατικά αιτήματα και λειτουργούν Δημοκρατικά.

Αυτή η ψήφος είναι μια κάποια λύση.

Απατηλή πολιτική αυτοκτονία

Μια ιλαρή επικοινωνιακή παράσταση

Με μια ιλαρή έξοδο αποφάσισε ο Κώστας Καραμανλής να εγκαταλείψει την πρωθυπουργία πιστεύοντας ότι μετά από αυτό το εγχείρημα θα ξανακερδίσει το εκλογικό σώμα των οπαδών της ΝΔ και την εξουσία.
Το ιλαρό είναι ότι σκηνοθέτησε πριν φύγει μια ακόμη επικοινωνιακή παράσταση.
Μια απατηλή επικοινωνιακή παράσταση αυτοκτονίας.
Θέλοντας να πει :
«Ορίστε αυτοκτονώ για τα λάθη μου(εγκαταλείπω την εξουσία), αλλά όχι και να σκοτωθώ πολιτικά και ελπίζω να μου δώσετε ξανά την αγαπημένη μου καρέκλα, γιατί σας το λέω από τώρα ότι δεν πρόκειται να φύγω από το τιμόνι της ΝΔ ότι και αν γίνει».

Είναι βέβαιο ότι μετά από αυτή την τελευταία ιλαρή πολιτική κίνηση ο Κώστας Καραμανλής δεν πρόκειται να αποφύγει τον πολιτικό θάνατο του !

Μητροπόλεις σε ρόλο Κομματάρχη

Επιστροφή στη δικτατορία των συνταγματαρχών

Η κρατικοϋπαλληλική εικόνα εκπροσώπων Μητρόπολεων συνάγει καθόλου με το Πνεύμα της Εκκλησίας του Χριστού ;

Η εικόνα αυτή είναι εντελώς ξένη με τη Πατερική Παράδοση και το Πνεύμα της Βασιλείας του Θεού.
Είναι εικόνα Καισαροπαπισμού σ΄όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Διότι ο Παπισμός είναι η απατηλή εικόνα της Βασιλείας του Θεού ταυτιζόμενη με το κράτος του Πάπα (Βατικανό) και οποιοδήποτε άλλο κράτος οποιασδήποτε Κυβέρνησης και Κόμματος.
Αυτόν τον καισαροπαπισμό τον υπηρέτησαν ορισμένοι μητροπολίτες στο παρελθόν με τον πιο περίτρανο και επαίσχυντο τρόπο, στηρίζοντας βασιλείς και τη Χούντα και ευλογώντας τους βασανιστές του Ελληνικού λαού.
Στηρίζοντας τον καίσαρα - δικτάτορα ο οποίος κατήργησε τις λίγες ελευθερίες των Ελλήνων με την ενθάρρυνση και οργάνωση τότε των Αμερικανών.

Έρπουν ορισμένοι ακόμη μπροστά σε δικτάτορες και πολιτικούς, χωρίς κανένα λόγο και Λόγο Δικαιοσύνης και αληθινής Μαρτυρίας του Χριστού και χωρίς κανένα Λόγο για τους χιλιάδες άστεγους, του άνεργους, τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους.
Θύματα της κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής ορισμένων πολιτικών παραγόντων και εκπροσώπων.
Ταυτίζουν το Καίσαρα με τον Χριστό και δημιουργούν σύγχυση σε πιστούς και θρησκευόμενους.
Τι είναι οι νομάρχες και ο κάθε νομάρχης ; Δεν είναι έκφραση του κράτους ; Και έκφραση ενός συγκεκριμένου κομματικού μηχανισμού ;
Οι Μητροπολίτες είναι μητροπολίτες όλων των πιστών και δε δικαιούνται να κάνουν κομματική πολιτική υπέρ κανενός.
Οι Μητροπολίτες είναι υπέρ των κατατρεγμένων και των φτωχών.
Και τη φτώχεια δεν τη δίνει ο Θεός, αλλά η κοινωνική ανισότητα που επικρατεί στο κόσμο.

Και την κοινωνική ανισότητα δεν τη δημιουργεί ο Θεός αλλά οι συγκεκριμένοι κάθε φορά πολιτικοί παράγοντες της χώρας.
Πολιτικοί παράγοντες όπως είναι οι νομάρχες της Ελλάδος οι οποίοι διαχειρίζονται τα «Πακέτα στήριξης» και τα «Προγράμματα στήριξης» της Ε.Ε.
Πακέτα τα οποία δεν τίποτα άλλο παρά η νομιμοφανής μίζα την οποία στέλνουν οι - κουτόφραγκοι όπως νομίζουμε - στην Ελλάδα για να εξαργυρωθούν αυτά τα πακέτα με τεράστιες συμφωνίες οπλικών συστημάτων και άλλων μεγάλων έργων και άλλων μεγάλων υπηρεσιών και άλλες συμφωνίες στήριξης των αυτοκινητοβημαχανίων τους και προϊόντα των πολυεθνικών εταιριών τους που προβαίνουν ενίοτε οι κυβερνήσεις της Ελλάδος.
Και από αυτά τα «πακέτα υποτέλειας» της Ελλάδος, στέργουν και οι μητροπολίτες της Ελλάδος να πάρουν το μερίδιό τους και να στηρίξουν το έργο τους.

Παπάς και Μητροπολίτης και αν είσαι με τη σειρά σου πρέπει να πας

Λιβανωτό υπέρ των έργων νομάρχη εξεφώνησε Μητροπολίτης

Θέλεις ρουσφέτι ; Πήγαινε στην Μητρόπολη Τρίκκης και Σταγών είναι το πιο αξιόπιστο πολιτικό γραφείο

Τον νομάρχη Τρικάλων επισκέφτηκε στο γραφείο του ο Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών κ.κ. Αλέξιος για να του ευχηθεί από κοντά για την πρόσφατη ονομαστική του γιορτή!!!

Ο Μητροπολίτης προκαταρτικά "έψαλε" κατά την συνάντηση του ευχές για τον ίδιο και την οικογένειά του και συνέχισε με τον κυρίως λιβανωτό λόγο για το σημαντικό έργο του νομάρχη και το κοινωφελές έργο που επιτελεί στην περιοχή Τρικάλων ο νομάρχης της ΝΔ.

Βέβαια αυτό το κοινωφελές έργο μόνο το 30% των Τρικαλινών το βλέπουν, το υπόλοιπο άλλο 30% βρίσκεται στα όρια της φτώχιας και το υπόλοιπο 40% σε μια μεσαία κατάσταση.

Σημασία όμως για τον μητροπολίτη δεν έχει τι τράβανε οι υπόλοιπες τάξεις των Τρικάλων και πόσοι έχουν ωφεληθεί από το "κοινωφελές" έργο του νομάρχη.

Με 40 χιλιάδες ευρώ για τραγουδιστική φίρμα των Αθηνών για ένα βράδυ έκλεισε ο νομάρχης για προσεχή καλοκαιρινή φιέστα και έχουν και συνέχεια οι σπατάλες του αμανέ.

Ο σύλλογος Α.Μ.Ε.Α. κατήγγειλε πρόσφατα τον νομάρχη Τρικάλων ότι έχει εγκαταλείψει εντελώς τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες.

Το αίτημα όμως του λιβανωτού του μητροπολίτη ικανοποιήθηκε, αφού πήρε την υπόσχεση από τον νομάρχη για έργα συντήρησης που αφορούν τις Εκκλησίες του νομού.

Και βέβαια η φωτογραφία είναι αποκαλυπτική, η κίνηση στην ονομαστική γιορτή, οι λόγοι του Μητροπολίτη στο γραφείο του νομάρχη Τρικάλων προεξοφλεί το μεγάλο πολιτικό ρόλο το οποίο παίζει η Μητρόπολη Τρίκκης και Σταγών.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ http://www.e-enimerosi.gr/

O λαός αυτός με το στόμα του με πλησιάζει

.

Διδάσκουν διδαχές που είναι ανθρώπινα παραγγέλματα

Κάποιος Πρόσφυγας που έμεινε σε μια καλύβα στην Πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου στην Πάτρα. Έπεσε σε χέρια χαλαστών και εμπρηστών, οι οποίοι αφού τον άφησαν νηστικό και σχεδόν γυμνό στο τέλος του χάλασαν και έκαψαν την καλύβα του και τον άφησαν άστεγο και μισοπεθαμένο κι έφυγαν.
Kατά σύμπτωση, από το δρόμο εκείνο κατέβαινε ένας ιερέας και παρόλο που τον είδε, τον προσπέρασε. Tο ίδιο έκανε κι ένας Επίτροπος ναού που παρουσιάστηκε στον τόπο εκείνο. Αφού ήρθε και είδε, συνέχισε το δρόμο του χωρίς να προσφέρει βοήθεια.
Το ίδιο έκαναν και άλλοι ιερείς που έμειναν δίπλα στη καλύβα του, σε ωραία και ζεστά σπίτια όταν έμαθαν για το κακό που τον βρήκε, αδιαφόρησαν.
Όμως ένας ξένος από άλλη χώρα περαστικός έφτασε κι αυτός στον τόπο που ήταν ο εγκαταλελειμμένος πρόσφυγας και μόλις τον είδε τον σπλαχνίστηκε.
Πήγε τότε κοντά του και άρχισε να το παρηγοράει δένοντας της ψυχής τα τραύματά του. Kατόπιν τον ανέβασε στο αυτοκίνητό του και τον πήγε σε ένα ξενοδοχείο και τον περιποιήθηκε…..

"Yποκριτές! Kαλά προφήτεψε για σας ο Hσαΐας, που λέει: O λαός αυτός με το στόμα του με πλησιάζει και με τα χείλη με τιμάει αλλά η καρδιά του απέχει πολύ από μένα.
Άδικα, λοιπόν, με λατρεύουν διδάσκοντας διδαχές που είναι ανθρώπινα παραγγέλματα".
.

Ο Κόκκινος Ιούλης

Το βδέλυγμα της Ερημώσεως

Επειδή πολλά έχουν γραφτεί όσα έγιναν εκείνες τις μέρες της καταστροφής στην Ρώμη, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Νέρωνας και κάηκε η ρώμη, έτσι αποφάσισα κι εγώ αγαπητέ Φιλόλαε να τιμήσω μ΄ένα μικρό αφιέρωμα τη μνήμη των μαρτύρων του Ιησού και να απαριθμήσω λιγοστά για εκείνα τα αιματηρά γεγονότα.

Τον καιρό εκείνο στην μακρινή Ιουδαία γινόταν φοβερά πράγματα. Φόνοι, ληστείες, αρπαγές, βιασμοί και ότι κακό μπορεί να φανταστεί ο νους του ανθρώπου. Πολλοί μαθητές του Ιησού Χριστού και άλλοι πιστοί είχαν φονευτεί βίαια και με οικτρό τρόπο καταδιωκόμενοι από τους φανατικούς Ιουδαίους με την κατηγορία ότι κήρυτταν τον ερχομό του Μεσσία και τη Βασιλεία του Θεού.

Το μήνυμα της Βασιλείας του θεού ωστόσο ταξίδευε παντού. Προς της ανατολής τα μέρη, νότια, δυτικά και βόρεια της Ιουδαίας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης και η Ευαγγελία του Ιησού είχε απλωθεί σαν ένας μεγάλος κόκκινος σταυρός πέρα ως πέρα και κατάκαιγε τα πάντα.

Αυτό που συνέβηκε δεν ήταν μια άλλη Ανάσταση, αλλά μια Δευτέρα παρουσία του Ιησού αγαπητέ Φιλόλαε. Εκατοντάδες μαθητές και πιστοί είχαν φτιάξει σ΄όλες τις χώρες μικρές Κοινότητες- εκκλησίες-με όλα τα Βιοτικά κοινά και κήρυτταν το μήνυμα του Ιησού Χριστού και φούσκωναν σαν το ζυμάρι τη Βασιλεία του Θεού.

Στη Ρώμη ο Παύλος και ο Πέτρος πυρπολούσαν τις καρδιές των πιστών με τη φωτιά του Μηνύματος του Ιησού. Οι Αγάπες-Εκκλησίες-με όλα τα Βιοτικά κοινά, της Βασιλείας του θεού σιγά-σιγά απλωνότανε σαν το κόκκο του Σιναπιού στους αγρούς, στους στρατώνες, τα γυμναστήρια, τα εργαστήρια και σ΄ όλα τα στενοσόκακα-στενόστρατα της πόλης.

Μόνο μια άλλη φωτιά θα μπορούσε να σταματήσει αυτό που γινότανε Φιλόλαε εκείνο τον καιρό στον κόσμο και στη Ρώμη και αυτή η άλλη φωτιά δεν άργησε να έρθει. Στις 18 του Ιούλη , 30 χρόνια μετά την Ανάσταση του Χριστού ξέσπασε μια μεγάλη πυρκαγιά στη Ρώμη και κάηκαν σε λίγες μέρες τα ¾ των κτιρίων της μεγάλης πόλης. Η αιτία της μεγάλης πυρκαγιάς αποδόθηκε σε εμπρησμό που έβαλαν οι πιστοί του Ιησού.

Αυτό που έγινε μετά τη πυρκαγιά δεν περιγράφεται αγαπητέ Φιλόλαε Ο Νέρωνας κάλεσε τους σοφούς και τους γραμματιζούμενους, σαν τον Ηρώδη, να μάθει ποιοι είναι αυτοί που έβαλαν φωτιά και ποιος είναι ο αρχηγός τους. Οι νομοδιδάσκαλοι και οι γραμματιζούμενοι του είπανε ότι είναι Παγανιστές από την Ιουδαία, ότι έχουν έναν βασιλιά και αρχηγό και τις νύχτες κάνουν θυσίες μυστικές. Σφάζουν μικρά παιδιά με κονσερβοκούτια, πίνουν το αίμα, τρώνε το σώμα και με κρασί και ξέφρενο χορό γλεντάνε μέχρι το πρωί.

Και τότε φάνηκε το Βδέλυγμα της Ερημώσεως. Τρεις χιλιάδες σταυρωτοί δαυλοί στήθηκαν κατά μήκος της Απίας οδού και πάνω τους καίγονταν χιλιάδες του Ιησού πιστοί.

Και το κακό δε σταμάτησε εδώ, χιλιάδες πιστοί του Ιησού από όλα τα έθνη και τις φυλές της Γης ρίχτηκαν στη φυλακή και έγιναν των άγριων θηρίων η τροφή. Μεγάλη καταστροφή Φιλόλαε όπως λένε οι διηγήσεις όσες μπόρεσα να συλλέξω από ανθρώπους που ήταν κοντά εκείνον τον μισερό καιρό.

Μέσα σ΄ εκείνο το χαλασμό, ο Παύλος, όπως και ο Ιωάννης, αποκεφαλίστηκε και ο Πέτρος, όπως και ο Ιησούς, σταυρώθηκε.

7 χρόνια μετά αγαπητέ Φιλόλαε, τίποτε πια στον κόσμο δεν ήταν όπως πριν.

Ο Θεός-Πατέρας δε θέλει δούλους

Η εργασία του Χριστού πολίτη είναι ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Η εργασία του Χριστού πολίτη σύμφωνα με τους Λόγους του Ιησού Χριστού δεν είναι για σκοπό : « τι θα φάμε ή τι θα πιούμε ή τι θα ντυθούμε».
Ο Θεός δεν έκανε ΚΑΙ ΔΕ ΘΕΛΕΙ δούλους για να δουλεύουν μια ζωή για αυτές τις φυσικές ανάγκες του!
Και στο τέλος ο άνθρωπος να καταλήγει σε δυο μέτρα, όπως τα σκουπίδια στις χωματερές.
Ένας τέτοιος Θεός δεν μπορεί να είναι Πατέρας.
Είναι αφέντης, είναι αφεντικό.
Αλλά ο Ιησούς χριστός ο Υιός του Θεού λέγει: «Παρατηρήστε τα πουλιά του ουρανού που δε σπέρνουν, ούτε θερίζουν, ούτε συνάζουν σε αποθήκες, όμως ο Πατέρας σας ο ουράνιος τα τρέφει. Eσείς δε διαφέρετε πολύ περισσότερο από αυτά»;
Ο Ιησούς Χριστός λέγει : Η εργασία του Χριστού πολίτη είναι η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
Η δημιουργία έργων πνευματικών του Θεού.
Αυτό το νόημα έχει η παρουσία του στη γη.
Η εργασία του Χριστού Πολίτη είναι η προσφορά Έργων Κοσμημάτων του κόσμου.

Εργασία με έργο-έργα για την Κοινωνία την Αγία, την Εκκλησία Χριστού, την Βασιλεία του Θεού που τον ανεβάζει στους Ουρανούς, Όμοιο κατ΄εικόνα και ομοίωση του Πατέρα Θεού.
.

Ουαί υποκρίτες εμποδίζεται τα παιδιά του Θεού να εισέλθουν στην Βασιλεία του

Ο αντίχριστος (Κράτος-θηρίο) ανταυτού τι κάνει σήμερα ;

Παίρνει το δημιούργημα του Θεού, τον άνθρωπο και τον κάνει δούλο.

Τον αναγκάζει να Εργάζεται για να φάει, για να πιει, να ντυθεί και να βρει στέγη.

Από το πρωί μέχρι το βράδυ.

Και στο τέλος το πετά σε μια χωματερή.

Έρχονται στο ενδιάμεσο αξιωματούχοι διαφόρων θρησκειών και του υπόσχονται μια άλλη ζωή, στον άλλο κόσμο.

Ποιον άλλον κόσμο ;

Και αυτόν τον κόσμο γιατί τον έκανε ο Θεός ;

Για την Ζίμενς ;

Για τα αφεντικά ;

Για τον Αντίχριστο ;

Αυτοί οι αξιωματούχοι των θρησκειών (όργανα του αντίχριστου) είναι το Όπιο, το Ναρκωτικό που παραλύει κάθε αντίσταση - διεκδίκηση και αρρωσταίνει το δημιούργημα του Θεού άξιο για Πνευματικά Εργο-α και στο τέλος το αποτελειώνει.

Αυτοί οι αξιωματούχοι είναι όργανα των αφεντικών (όργανο αντίχριστου). Είναι οι Επιστάτες-καθοδηγητές που υπόσχονταιι υπακοή στα θύματα αυτής της εργασίας (των αφεντικών) για να κερδίσουν την άλλη ζωή (;).

Ουαί υποκρίτες που εμποδίζεται τα παιδιά του Θεού να εισέλθουν στην Βασιλεία του Θεού τόσο επί της γης όσο και επί τοις Ουρανοίς

Ουαί υποκριτές που φορτώνεται τους ανθρώπους με φορτία δυσβάσταχτα για να γεμίζετε τις κοιλίες σας, τις αποθήκες και τα πορτοφόλια σας.

Δε θα αποφύγετε στο τέλος τη Δικαιοσύνη του Θεού.

Δεν μπορείς να υπηρετείς δυο Κυρίους

Ο 666 ο αντίχριστος έχει απλώσει την εξουσία και την παρουσία του σε πολλές χώρες.

Δεν μπορεί κανείς να πουλά και να αγοράζει οτιδήποτε χωρίς να κινδυνεύει από το χάραγμά του.
Χωρίς να κινδυνεύει από παρα-χαραγμένο χαρτονόμισμα.
Όποιος μεταχειρίζεται παραχαραγμένο-χαρτονόμισμα, κινδυνεύει να υπηρετεί τον αντίχριστο.
Και κινδυνεύει να αμαρτάνει καθημερινά.
Δεν μπορείς να υπηρετείς δυο Κυρίους. Eίναι ξεκάθαρος ο Ιησούς Χριστός.
Μπορεί η τίμια εργασία να έχει σχέση με βρώμικο (αντίχριστο-παραχαραγμένο) χαρτονόμισμα;
Χαρτονόμισμα Βουτηγμένο σε ένα απρόσωπο Χρηματοπιστωτικό Τραπεζικό σύστημα ;
Αλεσμένο με βρώμικό και ποτισμένο με αίμα και πόνο εκμετάλλευσης και παράνομης και διεφθαρμένης δοσοληψίας ;
Αυτό είναι το παρα-χάραγμα του Αντίχριστου και δεν είναι ένα απλό αριθμητικό σύμβολο(666) με την όποια μορφή του. Είναι ένα παρα-Χάραγμένο χαρτονόμισμα ήτοι σε μορφή κάρτας, η οποία θα αντικαταστήσει την όποια συναλλαγή κάποια στιγμή στο μέλλον ολοκληρωτικά.
Ένα ηλεκτρονικό παρα- χαραγμένο μέσο.

Το μέσο το οποίο θα σε κάνει να γίνεις συμμέτοχος σ΄ένα ολοκληρωτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα το οποίο δε θα ελέγχεται ουσιαστικά από καμιά κυβέρνηση.
.

Υπάρχει ελπίδα σωτηρίας ;

Η Μόνη ελπίδας μας ο Ιησούς Χριστός

Δεν μπορούμε να βάλουμε καινούργιο κρασί σε παλιό ασκί

Κηρύττουμε : Ανυπακοή στην εργασία προς αντίχριστο (αφεντικό).
Κηρύττουμε :Καμιά υπηρεσία για αντίχριστο κράτος (θηρίο).
Κηρύττουμε: Τράπεζα Χριστών Αγαθών, της Χριστής Πολιτείας, της Εκκλησίας του Χριστού της Βασιλείας του Θεού

Ο θερισμός είναι πολύς και οι εργάτες λίγοι
.

Δεν μπορούμε να βάλουμε καινούργιο κρασί σε παλιό ασκί

Τράπεζα Χριστών Αγαθών

(χωρίς το αντίχριστο Χαρτονόμισμα-χάραγμα)

Δεν μπορούμε να βάλουμε καινούργιο κρασί σε παλιό ασκί

Ευαγγελίζεται τη Χριστή Πολιτεία των Χριστών Πολιτών, της Εκκλησίας του Χριστού της Βασιλείας του Θεού

Όσοι πιστοί προσέλθετε στις Χριστές Κοινότητες της Χριστής Πολιτείας

Και στην Τράπεζα Χριστών Αγαθών της Χριστής Πολιτείας.

Όσοι πιστοί Χριστοί πολίτες προσέλθετε στη Χριστή Πολιτεία των Χριστών Πολιτών της Εκκλησίας του Χριστού και της Βασιλείας του Θεού τόσο επί της γης όσο και επί τοις ουρανοίς.

Γενέθλιος Λόγος

Τρεις (3) διαφορετικές εκδοχές μας δίνουν τα 4 ευαγγέλια

Mε τις τρεις διαφορετικές εκδοχές για την Κλήση των 4 μαθητών του Ιησού που μας δίνουν τα 4 ευαγγελία, συμπερασματικά μπορούμε να εικάσουμε ότι οι πρώτοι μαθητές του Ιησού ήταν μαθητές ή είχαν ακούσει τους λόγους του Ιωάννη Βαπτιστή. Δεν μπορεί να ήταν τυχαίοι ψαράδες που ψάρευαν αμέριμνοι στην λίμνη της Γαλιλαίας και ο Χριστός διέκρινε μέσα τους μόνο την προόριση να γίνουν αλιείς ανθρώπων.
Ήταν μαθητές του Ιωάννη. Που σημαίνει ότι όχι μόνο είχαν ακούσει το κήρυγμά του Βαπτιστή αλλά είχαν επενδύσει πάνω του τις όποιες λυτρωτικές, σωτηριολογικές και απελευθερωτικές προσδοκίες τους
Ήταν πολιτικοποιημένοι (με μια έννοια) εργάτες της θάλασσας-λίμνης της Γαλιλαίας.
Ο Ιησούς ήταν ένα πρόσωπο το οποίο ήταν γνωστό σ΄όσους παροικούσαν στον Ιορδάνη ποταμό γύρω από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή.
Είχε συζητηθεί το όνομά του και η παρουσία του.
Άλλωστε, πέριξ του Ιωάννη και Ιορδάνη κήρυξε για πρώτη φορά και το δικό του κήρυγμα ο Ιησούς : «Μετανοείτε ήρθε η Βασιλεία του Θεού».
Δεν μπορεί να ήταν διαφορετικά και έτσι από το πουθενά να παρουσιάστηκε και έκανε τους πρώτους μαθητές, τους οποίους συνάντησε κάποια μέρα στην Γαλιλαία.
Ο χώρος του Ιωάννη πέριξ του Ιορδάνη στην περιοχή της Βηθανίας ήταν ο τόπος δράσης του κινήματος, του κηρύγματος και του μηνύματος του Ιωάννη του Βαπτιστή.
Ο Ιωάννης του Ζεβεδαίου ήταν ο Μαθητής - συνδετικός κρίκος – ο οποίος πρώτα είναι μαθητής του Ιωάννη του Βαπτιστή και αργότερα του Ιησού όταν ο Ιωάννης συλλαμβάνεται.
Μετά τη σύλληψη του Ιωάννη όλοι συζητούν, αναζητούν ή προσδοκούν έναν Νέο Δάσκαλο και Μεσσία.
Όλα μετά, ήταν ζήτημα χρόνου και ημερών να συμβούν.
Και συνέβησαν ήσυχα και απλά, ήσυχα, ήσυχα και απλά
Και να αδελφέ μου, που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα, ήσυχα και απλά.

Είταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ. Πολύ μακρύς, αδελφέ μου.
Οι χειροπέδες βάραιναν τα χέρια. Τα βράδια
που ο μικρός γλόμπος κουνούσε το κεφάλι του λέγοντας «πέρασε η ώρα»
εμείς διαβάζαμε την ιστορία του κόσμου σε μικρά ονόματα
σε κάποιες χρονολογίες σκαλισμένες με το νύχι στους τοίχους των φυλακών
σε κάτι παιδιάστικα σχέδια των μελλοθανάτων
- μια καρδιά, ένα τόξο, ένα καράβι που 'σκιζε σίγουρα το χρόνο,
σε κάποιους στίχους που έμειναν στη μέση για να τους τελειώσουμε
σε κάποιους στίχους που τελειώσαν για να μη τελειώσουμε.
Ήταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ - δύσκολος δρόμος.
Τώρα είναι δικός σου αυτός ο δρόμος. Τον κρατάς
όπως κρατάς το χέρι του φίλου σου και μετράς το σφυγμό του
πάνου σε τούτο το σημάδι που άφησαν οι χειροπέδες.
Κανονικός σφυγμός. Σίγουρο χέρι. Σίγουρος δρόμος.

Δίπλα σου αυτός ο ανάπηρος πριν κοιμηθεί βγάζει το πόδι του
τ' αφήνει στη γωνιά - ένα κούφιο ξύλινο πόδι -
πρέπει να το γεμίσεις όπως γεμίζεις τη γλάστρα με χώμα να φυτέψεις λουλούδια
όπως γεμίζεις το σκοτάδι με αστέρια
όπως γεμίζει λίγο-λίγο η φτώχεια στοχασμό κι αγάπη.
Τόχουμε απόφαση, μια μέρα όλοι οι άνθρωποι νάχουμε δυο πόδια
ένα χαρούμενο γεφύρι από μάτια σε μάτια
από καρδιά σε καρδιά. Γι αυτό όπου καθίσεις
ανάμεσα στα τσουβάλια του καταστρώματος φεύγοντας για την εξορία
πίσω απ' τα σίδερα του τμήματος μεταγωγών
κοντά στο θάνατο που δεν λέει «αύριο»
ανάμεσα σε χιλιάδες δεκανίκια από πικρά σακατεμένα χρόνια,
εσύ λες «αύριο» και κάθεσαι ήσυχος και βέβαιος
όπως κάθεται ένας δίκαιος άνθρωπος αντίκρυ στους ανθρώπους.

Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους μπορεί νάναι κι από αίμα
- όλο το κόκκινο στις μέρες μας είναι αίμα -
μπορεί νάναι κι απ' το λιόγερμα που χτυπάει στον απέναντι τοίχο.
Κάθε δείλι τα πράγματα κοκκινίζουν πριν σβήσουν
κι ο θάνατος είναι πιο κοντά. Έξω απ' τα κάγκελα
είναι οι φωνές των παιδιών και το σφύριγμα του τραίνου.
Τότε τα κελιά γίνονται πιο στενά
και πρέπει να σκεφτείς το φως σ' έναν κάμπο με στάχυα
και το ψωμί στο τραπέζι των φτωχών
και τις μητέρες να χαμογελάνε στα παράθυρα
για να βρεις λίγο χώρο ν' απλώσεις τα πόδια σου.
Κείνες τις ώρες σφίγγεις το χέρι του συντρόφου σου,
γίνεται μια σιωπή γεμάτη δέντρα
το τσιγάρο κομμένο στη μέση γυρίζει από στόμα σε στόμα
όπως ένα φανάρι που ψάχνει το δάσος - βρίσκουμε τη φλέβα
που φτάνει στη καρδιά της άνοιξης. Χαμογελάμε.

Χαμογελάμε κατά μέσα. Αυτό το χαμόγελο το κρύβουμε τώρα.
Παράνομο χαμόγελο - όπως παράνομος έγινε κι ο ήλιος
παράνομη κι η αλήθεια. Κρύβουμε το χαμόγελο
όπως κρύβουμε στην τσέπη μας την φωτογραφία τής αγαπημένης μας
όπως κρύβουμε την ιδέα τής λευτεριάς ανάμεσα στα δυο φύλλα τής καρδιάς μας.
Όλοι εδώ πέρα έχουμε έναν ουρανό και το ίδιο χαμόγελο.
Αύριο μπορεί να μας σκοτώσουν. Αυτό το χαμόγελο
και αυτόν τον ουρανό δε μπορούν να μας τα πάρουν.

Ξέρουμε πως ο ίσκιος μας θα μείνει πάνου στα χωράφια
πάνου στην πλίθινη μάντρα του φτωχόσπιτου
πάνου στους τοίχους των μεγάλων σπιτιών που θα χτίζουν αύριο
πάνου στην ποδιά της μητέρας που θα καθαρίζει φρέσκα φασολάκια
στην δροσερή αυλόπορτα. Το ξέρουμε.
Ευλογημένη είναι η πίκρα μας
Ευλογημένη η αδελφοσύνη μας
Ευλογημένος ο κόσμος που γεννιέται.

Κάποτε είμαστε πολύ περήφανοι, αδελφέ μου,
γιατί δεν είμαστε καθόλου σίγουροι.
Μεγάλα λόγια λέγαμε
πολλά χρυσά γαλόνια βάζαμε στο μπράτσο τού στίχου μας
ένα ψηλό λοφίο ανέμιζε στο μέτωπο του τραγουδιού μας
κάναμε θόρυβο-φοβόμαστε, γι αυτό κάναμε θόρυβο
σκεπάζαμε το φόβο μας με τη φωνή μας
χτυπούσαμε τα τακούνια μας στο πεζοδρόμιο
ανοιχτές δρασκελιές, καμπανιστές
όπως κείνες οι παρελάσεις με τ' άδεια κανόνια
που τις κοιτάν οι άνθρωποι απ' τα πορτοπαράθυρα
και που κανείς δεν τις χειροκροτάει.

Τότες βγάζαν λόγους στις ξύλινες εξέδρες, στα μπαλκόνια,
φωνάζαν τα ραδιόφωνα, ξανάλεγαν τους λόγους,
πίσω απ' τις σημαίες κρυβόταν ο φόβος
μέσα στα τύμπανα αγρυπνούσαν οι σκοτωμένοι
κανείς δεν καταλάμβαινε τι γινόταν
οι σάλπιγγες μπορεί να δίναν το ρυθμό στα βήματα
δεν δίναν το ρυθμό στη καρδιά. Ψάχναμε το ρυθμό.
Οι αντιφεγγιές απ' τα όπλα και τα τζάμια κάτι δίναν στα μάτια μια στιγμή - τίποτ' άλλο
ύστερα κανένας δεν θυμόταν λέξη, δεν θυμόταν πρόσωπο και ήχο.
Το βράδυ όταν σβήναν τα φώτα κ' έσερνε ο αγέρας στους δρόμους
τις χάρτινες σημαιούλες
κ' η βαρειά σκιά ενός οδοστρωτήρα έμενε στην πόρτα
εμείς αγρυπνούσαμε
μαζεύαμε τη σκόρπια βουή των δρόμων
μαζεύαμε τα σκόρπια βήματα
βρίσκαμε το ρυθμό, την καρδιά, τη σημαία.

Και να, αδελφέ μου, που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα δεν χρειάζονται περισσότερα.
Και αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί
θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουν το ίδιο βάρος
σε όλες τις καρδιές, σ' όλα τα χείλη
έτσι να λέμε πια τα σύκα : σύκα, και τη σκάφη : σκάφη,
έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι και να λένε: «τέτοια ποιήματα
σου φτιάχνουμε εκατό την ώρα». Αυτό θέλουμε και μεις.

Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου, απ' τον κόσμο
εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.

Γιάννης Ρίτσος, Καπνισμένο τσουκάλι (απόσπασμα)
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ποιήματα [Β' Τόμος] (1978)