Πάρτε στα χέρια τη ζωή σας

Με ποιον τρόπο ;
Πάρτε στα χέρια σας τη Χριστή Πολιτεία των Χριστών Πολιτών, της Εκκλησίας του Χριστού καιτης Βασιλείας του Θεού .

Όποιος μετέχει στην Χριστή Πολιτεία απολαμβάνει τα Χριστά αγαθά των Χριστών πολιτών της Χριστής Πολιτείας, της Εκκλησίας του Χριστού, της Βασιλείας του Θεού.

Στην Χριστή Πολιτεία των Χριστών Πολιτων, της Εκκλησίας του Χριστού, της Βασιλείας του Θεού με το ανταλλακτικό χριστό μέσο ο Χριστός Πολίτης δεν «πουλάει» παρά μόνο ανταλλάσει και Προσφέρει.

Η Εργασία είναι χαρά ζωής και δημιουργίας.

Χριστή Πολιτεία Χριστών Πολιτών

Η Χριστή Πολιτεία των Χριστών Πολιτών συμβάλει με την παρουσία της στην Εκκλησία του Χριστού και της Βασιλείας του Θεού.
Για αυτό το σκοπό καλεί όλους τους Χριστούς πολίτες να κάνουν πράξη τους Λόγους του Ιησού Χριστού.

Καλεί τους Χριστούς πολίτες να επαναστατήσουν και να αρνηθούν αυτό το ληστρικό σύστημα. Διότι δε γίνεται να είναι κανείς Χριστός πολίτης και να υπηρετεί και τον Μαμωνά=Πλούτο και τον Χριστό.

Οι Χριστοί Πολίτες ζουν και εργάζονται στην πράξη σύμφωνα με τη Μαρτυρία και την Ευαγγελία του Ιησού Χριστού.

Την Ευαγγελία και την Μαρτυρία του Ιησού Χριστού η οποία σ΄όλη την έκτασή της διακηρύσσει την

Κοινωνική Δικαιοσύνη,
Τη Συνεργασία,
Την Αλληλεγγύη,
Την Ειρήνη και
Την Αγάπη.

Και όλα αυτά στη Πράξη.
Σε πράξεις ζωής.
Εδώ και Τώρα!!.

Όσοι πιστοί και αγωνιστές Χριστοί πολίτες ευαγγελίζεται την Χριστή Πολιτεία των Χριστών Πολιτών, της Εκκλησίας του Χριστού και της Βασιλείας του Θεού, όπου ανάμεσα στους πολίτες επικρατεί η αλληλεγγύη, η συνεργασία, η κοινωνική δικαιοσύνη, η ειρήνη η αγάπη και η χαρά της ζωής.

Για του Χριστού την Πίστη την Αγία και του Θεού τη Βασιλεία

Αυτό ήταν το σύνθημα της επανάστασης του 1821

Αυτή είναι η Ελληνική Πατρίδα του κάθε Έλληνα Χριστού Πολίτη!

Σ΄αυτή την Ελληνική Πατρίδα δεν υπάρχει καμιά άλλη
Ταυτότητα παρά μόνο ταυτότητα Πολιτιστική.
Στην Αρχαιότητα Έλλην σήμαινε «Ο έχων ελληνική Παιδεία».

Ήταν πολιτιστική έννοια και ταυτότητα σε κάθε Πόλη και χωριό.
Σήμερα Έλλην σημαίνει «Ο έχων Χριστή ελληνική παιδεία»

Το Κράτος είναι ο Αντίχριστος που αντιμάχεται συνεχώς την Βασιλεία του Θεού.
Αντιμάχεται την Εκκλησία του Χριστού.

Η Εκκλησία του Χριστού δεν είναι Κράτος
Είναι ΚΟΙΝΩΝΙΑ-Σχέση Αγάπης στη Βασιλεία του Θεού

Έλληνας είναι πολιτιστική Αξία
ΈΛΛΗΝΑΣ σήμαινε Ελεύθερος ΠΟΛΙΤΗΣ
Και αργότερα
Ελεύθερος ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Όργανα λειτουργίας της Χριστής Πολιτείας Χριστών Πολιτών

Η Βασιλεία-Σύναξη του Θεού, η Εκκλησία-Σύναξη του Χριστού και η Πολιτεία-Σύναξη των Χριστών Πολιτών.

Τα τρία αυτά Σώματα λειτουργούν με τους αντίστοιχους Λειτουργούς οι οποίοι εκλέγονται με Δημοκρατική διαδικασία από την Χριστή Πολιτεία Χριστών Πολιτών της Εκκλησίας του Χριστού και της Βασιλείας του Θεού.
Η Εκάστοτε εκλεγμένη Τριαδρική Επισκοπεία έχει την ευθύνη της καλής λειτουργίας της Χριστής Πολιτείας της Εκκλησίας του Χριστού και της Βασιλείας του Θεού. Και ο καθένας χωριστά την ευθύνη : Ο 1ος της Θείας Ευχαριστίας της Βασιλείας του Θεού, ο 2ος της Κοινωνίας της Αγάπης της Εκκλησίας του Χριστού και ο 3ος της Χριστής Τράπεζας Χριστών Αγαθών και Βιοτικών αναγκών.

Η Χριστή Πολιτεία των Χριστών πολιτών, της Εκκλησίας του Χριστού και της Βασιλείας του Θεού συνέρχεται κάθε εβδομάδα σε τρία επίπεδα. Στο πρώτο επίπεδο λαβαίνει χώρα η Θεία Λειτουργία. Στο δεύτερο επίπεδο λαβαίνει χώρα η Κοινωνία Αγάπης Χριστού και στο τρίτο επίπεδο λαβαίνει χώρα η Χριστή Τράπεζα Χρηστών Αγαθών και Βιοτικών Αναγκών.

Ανώτατο όργανο είναι το Σώμα των Χριστών Πολιτών της Χριστής Πολιτείας της Εκκλησίας του Χριστού και της Βασιλείας του Θεού το οποίο εκλέγει τους τρεις Λειτουργούς και τρεις (3) εννεαμελές (9) επιτροπές οι οποίες έχουν τις επιμέρους ευθύνες-τομέων των τριών Οργάνων-Σωμάτων της Χριστής Πολιτείας, της Εκκλησίας του Χριστού και της βασιλείας του Θεού.

Οι Βαλκάνιοι Λαοί

Χωρίς κανένα κράτος μεγαλούργησαν

Εξεγέρθηκαν

Χωρίς κανένα Κράτος έκαναν Λαϊκό Πολιτισμό
Και ήρθε το
Κράτος

και τα κατάστρεψε όλα!

Διδάξαμε πως πολεμούν Οι ΕΛΛΗΝΕΣ για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Και μας δίδαξαν στην συνέχεια του ΚΡΑΤΟΥΣ την αυθαιρεσία, την αθλιότητα, την Απιστία, την Κλεψιά και τη Διαφθορά!!!

Αγάπη– Αγάπες

«Αγάπες» : Τους πρώτους αιώνες οι χριστιανικές- Κομμούνες- κοινότητες Είχαν καθιερώσει τα κυριακάτικα Γεύματα Αγάπης.
Όπως γινόταν παλιά και σ όλες τις χριστιανικές βαλκανικές κοινότητες.
Και πολλές φορές Συγγενείς μαζεύονταν συχνά και κάνανε μαζικά γεύματα.!

(Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια)

Aγάπες ονομάζονταν οι κοινές εστιάσεις οι οποίες τελούνταν στις Χριστιανικές κοινότητες από τον πρώτο αιώνα. Οι αγάπες αρχικά τελούνταν μαζί με τη Θεία Ευχαριστία ενώ απο τον 2ο αιώνα αποχωρίστηκαν απο το ευχαριστιακό γεγονός, λόγω καταχρήσεων που παρατηρήθηκαν. Παρότι οι αγάπες αποχωρίστηκαν απο την Θεία Ευχαριστία διατήρησαν κάποια εξωτερικά στοιχεία, όπως την «κλάση» του άρτου ή την «ευλογία» του ποτηρίου.
Το τυπικό των αγαπών
Τελούνταν κατά την εσπερινή σύναξη της Κυριακής ή και άλλες ημέρες τις οποίες η κοινότητα αποφάσιζε. Τελείτο αρχικά σε οικίες κυρίως κληρικών, ενώ με το πέρασμα των ετών πραγματοποιούνταν και σε ναούς.
Ο Τερτυλλιανός στα συγγράματά του εξυμνούσε τις αγάπες οι οποίες «τόνωναν την
ευσέβεια των πιστών και ενίσχυαν του φτωχούς». Η συνεστίαση άρχιζε με κοινή προσευχή, ενώ η παρουσία εδεσμάτων ήταν περιορισμένη αφού υπήρχε έντονη η αίσθηση της παρουσίας του Θεού. Προ της λήξεως της εστίασης ο κάθε πιστός απήγγειλε κάποιο ύμνο απο την Αγία Γραφή ή δικής του σύνθεσης.
Ο εκφυλισμός των αγαπών κατά τον 2ο αιώνα αρχίζει να διαφαίνεται στη γραμματεία του Κλήμη Αλεξανδρέα ο οποίος αναφέρει οτι είχαν κατέλθει σε «δειπνάρια τίνα κνίσσης και ζωμών αποπνέοντα...την αγάπην την ηγιασμένην καθιδρίοις και ζωμού ρύσει καθυβρίζοντα»[.
Εν τέλει οι αγάπες συνδέθηκαν με την οργανομένη μέριμνα της κοινότητας υπέρ των πτωχών, και συνδέθηκε με τον καιρό με φιλανθρωπικό έργο, χάνοντας όμως την αυστηρή πνευματική βάση με αποτέλεσμα με το πέρασμα των ετών να καταργηθούν. Τελικά σύνοδος της Λαοδικείας το3 97 μ.Χ. απαγόρευσε τις αγάπες. Σήμερα «αγάπη» αποκαλείται η λειτουργία της ημέρας του Πάσχα από την ορθόδοξη εκκλησία.

Οι Αγάπες

Κεντρικό στοιχείο των οικοδομών ενός Κοινοβίου, μετά το Καθολικό, είναι η Τράπεζα. Ο χώρος, δηλαδή, όπου τρώγουν καθημερινά οι μοναχοί το κοινό τους γεύμα. Αυτές είναι οι “αγάπες” των πρώτων χριστιανών. Έφερναν ότι είχαν, άλλος πλούσια και άλλος φτωχικά, τα μοιράζονταν μεταξύ τους και κάθονταν με αγάπη όλοι μαζί και έτρωγαν. Το κοινό φαγητό έχει τη δύναμη να ενώνει τους ανθρώπους. Το κατ΄ εξοχήν κοινό φαγητό που ενώνει είναι η Θεία Ευχαριστία. Το απλό φαγητό δεν έχει ανάλογη σημασία, φυσικά, αλλά όμως εμπεριέχει κι αυτό πολλή ιερότητα όταν γίνεται εν Χριστώ. Γι΄ αυτό, στην αρχή, η Θεία Ευχαριστία και το κοινό φαγητό συνδέονταν στις αγάπες.
Οι αγάπες πρέπει να ξαναζήσουν στις ενορίες μας σήμερα, αν θέλουμε να ξαναβρούμε τον εν Χριστώ εαυτό μας. Έστω κι ένας κοινός καφές μετά τη λειτουργία είναι ασύγκριτος δεσμός αγάπης. Τα πρακτικά προβλήματα που συνδέονται με κάτι τέτοιο μπορούν να λυθούν, αν υπάρχει καλή διάθεση.
Οι Τράπεζες των μοναστηριών δεν είναι μόνον για υλική τροφή. Γίνεται και ανάγνωση του λόγου του Θεού. Έτσι και στην ενορία, η σύναξη της αγάπης μπορεί να λειτουργήσει για διδαχή, για εκκλησιαστική ενημέρωση, για συζήτηση.
Έτσι ολοκληρώνεται και πνευματικά και υλικά ο δεσμός της ενορίας. Από κει και πέρα οι σχέσεις διαμορφώνονται ελεύθερα, αρκεί να μη δημιουργούνται φατρίες. Κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφή για την ενορία. Τα υπόλοιπα αφήνονται στη Χάρη του Θεού. Ας έχουμε συνείδηση ότι ο διάβολος θα πολεμήσει μια τέτοια προσπάθεια και πρέπει να περιμένουμε ότι θα μας βρουν πειρασμοί, που θα χτυπήσουν κυρίως την αγάπη και την ομόνοια μέσα στην ενορία. Η αγάπη είναι το πλήρωμα και η ανακεφαλαίωση όλων των αρετών. Η πόρτα μέσα από την οποία μπαίνει συνήθως ο πειρασμός είναι η κριτική διάθεση απέναντι στους άλλους. Αν μας διακατέχει ο φόβος να μην σκανδαλίσουμε τον πλησίον μας με τις πράξεις ή τα λόγια μας, δεν θα υπάρχει χώρος στην ψυχή μας για κριτική διάθεση. Ας καλλιεργήσουμε στην ψυχή μας συναίσθηση ευθύνης απέναντι στους άλλους, ώστε να γίνουμε τυφλοί στα παραπτώματά τους. Αν κλείσουμε την πόρτα της ψυχής μας στο διάβολο, από πουθενά αλλού δεν μπορεί να μπει στην ενορία, ώστε να την ταράξει και να την διαλύσει. Στο πέλαγος της συγχυσμένης εποχής μας, η ορθόδοξη ενορία είναι η κιβωτός της σωτηρίας. Ας μπούμε σ΄ αυτήν κι ας την φυλάξουμε. Κι ας οπλισθούμε με υπομονή και αγάπη “έως ού ημέρα διαυγάσει και φωσφόρος ανατείλη εν ταίς καρδίαις ημών”. Πηγή «ΕΠΙΓΝΩΣΗ» τεύχος 68.