Είμαστε στο «εμείς» κι όχι στο «εγώ».

Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει «εγώ»• όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε στο «εμείς» κι όχι στο «εγώ».

«Κι όσα σημειώνω τα σημειώνω γιατί δεν υποφέρνω να βλέπω το άδικο να πνίγει το δίκιο. Για κείνο έμαθα γράμματα στα γεράματα και κάνω αυτό το γράψιμο το απελέκητο, ότι δεν είχα τον τρόπον όντας παιδί να σπουδάξω: ήμουν φτωχός κι έκανα τον υπηρέτη και τιμάρευα άλογα, κι άλλες πλήθος δουλειές έκανα, να βγάλω το πατρικό μου χρέος που μας χρέωσαν oι χαραμήδες, και να ζήσω κι εγώ σε τούτη την κοινωνία, όσο έχω ταμανέτι του Θεού στο σώμα μου. Κι αφού ο Θεός θέλησε να κάμει νεκρανάσταση στην Πατρίδα μου, να τη λευτερώσει από την τυραγνία των Τούρκων, αξίωσε κι εμένα να δουλέψω κατά δύναμη, λιγότερον από τον χερότερο πατριώτη μου Έλληνα. Γράφουν σοφοί άντρες πολλοί, γράφουν τυπογράφοι ντόπιοι, και ξένοι διαβασμένοι για την Ελλάδα. Ένα πράμα μόνο με παρακίνησε κι εμένα να γράψω: ότι τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει «εγώ»• όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε στο «εμείς» κι όχι στο «εγώ». Και στο εξής να μάθομε γνώση, αν θέλομε να φκιάσομε χωριό να ζήσομε όλοι μαζί. Έγραψα γυμνή την αλήθεια, να ιδούνε όλοι οι Έλληνες ν αγωνίζονται για την πατρίδα τους, για τη θρησκεία τους• να ιδούνε και τα παιδιά μου και να λένε: «Έχομε αγώνες πατρικούς, έχομε θυσίες -αν είναι αγώνες και θυσίες. Και να μπαίνουν σε φιλοτιμία και να εργάζονται στο καλό της πατρίδας τους, της θρησκείας τους και της κοινωνίας- ότι θα είναι καλά δικά τους. Όχι όμως να φαντάζονται για τα κατορθώματα τα πατρικά, όχι να πορνεύουν την αρετή και να καταπατούν το νόμο, και να 'χονν την επιρροή για ικανότη»

Μακρυγιάννης
Απομνημονεύματα

Μη θησαυρίζετε θησαυρούς επί της Γης

Θησαυροί που κάποια στιγμή θα έρθει κάποιος και θα σας τους κλέψει!

Και όχι μόνο θα τους κλέψει, αλλά μπορεί και να σας σκοτώσει.

2.000 χρόνια ο Λόγος του Χριστού είναι πάντα Επίκαιρος.

Ειδικά στην εποχή μας, στις μέρες μας.

Τι βλέπουμε κάθε μέρα ;

Ληστείες, απαγωγές και δολοφονίες με κίνητρο την κλοπή.

Η αλήθεια του Ιησού Χριστού κάθε μέρα, κάθε στιγμή επιβεβαιώνεται!!

Δε θα έπρεπε αυτή η Αλήθεια και μόνο αυτή η αλήθεια να αντηχήσει για τους ισχυρούς πλούσιους της Γης ;

Να αντηχήσει για τους πλουσίους της Ελλάδος ;

Να αντηχήσει από τους Επισκοπικούς θρόνους ;

Να αντηχήσει από τους άμβωνες όλων των Εκκλησιών ;

Αντήχησε την περασμένη Κυριακή!

Αλλά, τι άλλαξε από την περασμένη Δευτέρα ;

Ο Ιησούς Χριστός κατήγγειλε τη συσσώρευση του Πλούτου, δηλαδή των αγαθών.

Αυτός είναι ο Θησαυρός!

Και ξέρουμε ότι για να γίνει κανείς πλούσιος πρέπει να εκμεταλλευτεί τον Πλησίον του!!!

Αλλιώς δε συσσωρεύει αγαθά!

Μόνος τους δεν μπορεί να γίνει κανείς ούτε πλούσιος ούτε φτωχός!

Τι άλλαξε από την περασμένη Δευτέρα που για μια φορά ακόμη ακούσαμε το Λόγο του, ακούσαμε το Μήνυμα του, ακούσαμε την Ευαγγελία του ;

Άλλαξε τίποτα ;

Προσβολή της Εκκλησιαστικής Λειτουργίας

Μια εξωφρενική συνήθεια η οποία δε θα μπορούσε να γίνει ποτέ σε μια συναυλία με έργα του Μότσαρτ πόσο μάλλον να γίνεται σε μια Εκκλησιαστική Λειτουργία.

Σκεφτείτε και συγκρίνετε την εικόνα αυτή : Εν μέσω αυτών που παρακολουθούν τη συναυλία με έργα του Μότσαρτ ή του Μπετόβεν ξαφνικά να σηκωθεί κάποιος και ν΄αρχίζει να κουδουνίζει τα κέρματα του και να περιφέρεται με ένα κοφίνι ή ένα μεταλλικό δίσκο ανάμεσα στους ακροατές.
Πολλές φορές μέσα στους ενοριακούς ναούς ακυρώνεται η σοβαρότητα και το νόημα του Ιερού εκκλησιαστικού γεγονότος στα πλαίσια μιας Λειτουργίας της Θείας Ευχαριστίας από διάφορες κακόγουστες έως εξωφρενικές παρεμβάσεις.
Για παράδειγμα εν μέσω μιας κατανυκτικής λειτουργίας περιφέρονται κάλαθοι και δίσκοι για να μαζέψουν τον οβολό των πιστών και τότε αρχίζει ένας εκκωφαντικός θόρυβος κερμάτων που πέφτουν διαδοχικά εν τυμπάνοις και κυμβάλων, αν μάλιστα ο δίσκος είναι και μεταλλικός γίνεται τόσο αποκρουστικό του κουδούνισμα των κερμάτων όπως του τοκογλύφου που εκστασιάζεται από παρόμοιο θόρυβο όταν ξαναμετρά και ξαναμετρά τα λεφτά του όλη μέρα.
Αυτή η απαίσια συνήθεια που προσβάλει τόσο του πιστούς όσο και όλη την εκκλησιαστική Ιερότητα της στιγμής συνεχίζεται αναφανδόν στους περισσότερους ναούς. Τι εξευτελισμός είναι αυτός ; Μεγαλύτερος εξευτελισμός της χριστιανικής μαρτυρίας δεν θα μπορούσε να υπάρξει. και στη συνέχεια πολλές φορές ακολουθεί πριν ακόμη τελειώσει η λειτουργία και κάποιο καταγγελτικό κήρυγμα ενός περιφερόμενου ιεροκήρυκα οποίος δεν είναι καθόλου σίγουρο με αυτό το είδος του κηρύγματος θα έβρισκε ποτέ κοινό έξω από το εκκλησίασμα- Λειτουργία για να το παρακολουθήσει, αλλά το εξωφρενικό είναι η διακοπή η οποία γίνεται χωρίς ακόμη ο πιστός να έχει γίνει κοινωνός της τελευταίας πράξης του εκκλησιάσματος η ενθύμηση-πρόσληψη του σώματος του Χριστού την ώρα που παίρνει το αντίδωρό του.
Αυτά και άλλα πολλά όπως και διάφορες παραινέσεις οι ανακοινώσεις εν μέσω της λειτουργίας τραυματίζουν πολλές φορές την Ιερότητα της εκκλησιαστικής λειτουργίας και ακυρώνουν την σοβαρότητα και τη σημασία της Θείας Ευχαριστίας.
Ο Αθανασίος Γιέβτιτς Πρώην Επισκόπος Ζαχουμίου και Ερζεγοβίνης λέει ειδικά για τη σοβαρότητα της Λειτουργίας της Εκκλησίας
Λειτουργία και αγωγή -Ευχαριστιακή προσέγγιση της χριστιανικής αγωγής (Μέρος πρώτο)
Μετάφραση άπό τά Σερβικά: Ιωάννης Νικόπουλος
Πρώτη δημοσίευση, "Αγία Σοφία", τευχ. 6, Ιουλιος-Σεπτέμβριος 1997
1. Έάν έθέταμε στόν εαυτό μας τό ερώτημα: Τί είναι καί σε τί έγκειται ή ταυτότητα της Όρθοδόξου Εκκλησίας καί θέλαμε νά λάβουμε μιά συγκεκριμένη, σύντομη καί σαφή απάντη¬ση, τότε αύτη ή απάντηση χωρίς αμφιβολία θά ήταν - ότι ακριβώς ή Θεία Ευχαριστία, δηλ. ή Λειτουργία της Εκκλησίας μας, είναι ή σωστή καί αληθινή ταυτότητα της. Ή Θ. Ευχαριστία εδώ φυσικά εννοείται έτσι όπως τήν εννοεί καί τήν βιώνει ή ϊδια ή Εκκλησία μας: "Οχι ώς «έν έκ τών επτά μυστηρίων », άλλά ώς ή Λειτουργία της Εκκλησίας, ώς τό μυστήριον της iδιας της Εκκλησίας. Γιατί ή Θ. Λειτουργία, ώς μυστήριον - γεγονός, ώς έργον καί πράξη όλης της Εκκλη¬σίας αποτελεί σέ κάθε τόπο καί σέ κάθε χρόνο, hic et hunc τήν αποκάλυψη καί τήν εκδήλωση σ'αυτόν τόν κόσμο ολοκλήρου της Εκκλησίας του Θεου έν Χριστώ, τήν επιφάνεια καί εξωτερί¬κευση της υπάρξεως καί της ταυτότητος της ιδιας της Εκκλησίας ώς τοιαύτης, ώς του Σώμα¬τος του Χριστού, ώς της Θεοσυγκλήτου συνάξεως του πιστού λαου του Θεου, ό όποιος μέ τήν πίστη στό Χριστό καί τήν Χάρη του Θεου συνά¬γεται γύρω άπό τόν επίσκοπο του (ή τόν Ιερέα του στό όνομα τοϋ επισκόπου) γιά νά προσφέ¬ρει στό Θεό «τά δώρα της αγίας Του Εκκλη¬σίας» έν Χριστώ Ίησοϋ, μέ τήν Χάρη καί τήν ενέργεια του Άγ. Πνεύματος. Περισσότερα : http://antidoron.blogspot.com/

Είναι ΘΕΛΗΜΑ ΘΕΟΥ που υποφέρει και περνάει κρίση ο ελληνικός Λαός ;

Ο Χριστός, μας χτυπάει την πόρτα μας από καιρό, κανείς δεν τον ακούει ;

Ορισμένοι Επίσκοποι χουχουλιάζουν μες στα ζεστά ανάκτορά τους, οι Ιερείς στα μαλακά και τριφηλά σπίτια τους, οι μοναχοί στις ωραίες βίλες τους και πολλοί άνθρωποι στο δρόμο άνεργοι, πολλοί νηστικοί, ταλαιπωρημένοι και άλλοι σιγά-σιγά ξεσπιτωμένοι.
Η οικονομική κρίση χτυπάει σιγά –σιγά πολλούς νοικοκυραίους και ορισμένοι επίσκοποι, ιερείς και μοναχοί διατείνονται με τη σιωπή τους ότι όλα είναι ΘΕΛΗΜΑ ΘΕΟΥ.
Πολλοί άνθρωποι περιφέρονται στους δρόμους χωρίς δουλειά, χωρίς ελπίδα και πολλές φορές αυτοκτονούν μπροστά στη κρίση την οικονομική που ορθώνεται μπροστά τους.
Και ορισμένοι επίσκοποι, ιερείς και οι μοναχοί μέσα σε ζεστά γραφεία και ναούς τάζουν ουράνιους λαγούς με πετραχήλια για τους χορτάτους, με στρωμένα χαλιά, φανταχτερά φώτα και πολυέλεα, άμφια και άλλα ωραία λόγια και παχιά.
Περιμένουν σαν τους δημόσιους υπαλλήλους να έρθουν οι αμαρτωλοί και οι ταλαιπωρημένοι άνθρωποι να τους χτυπήσουν την πόρτα για να τους εξυπηρετήσουν.
Περιμένουν με τις σφραγίδες και τα θυμιατά, να εισπράξουν τον επιπλέον οβολόν τους.
Ο χριστός δεν είχε που την κεφαλή να ακουμπήσει. Ο Ιωάννης έτρωγε ακρίδες και άγριο μέλι.
Γιατί ;
Δεν θα μπορούσαν μέσα από τις ζεστές συναγωγές- ναούς να κηρύξουν την Βασιλεία του θεού και το μήνυμα της Αγάπης, γιατί διάλεξαν και οι δυο τα κακοτράχαλα βουνά, τους ποταμούς, τις λίμνες, τις στράτες του κόσμου και τα φτωχά και έρημα χωριά.
Δεν ήρθα να σώσω του υγιαίνοντες, ήρθα να σώσω τους αμαρτωλούς και αυτούς που υποφέρουν!!!
Τους ανθρώπους που υποφέρουν δε θα τους δούμε μέσα από τα ζεστά επισκοπικά ανάκτορα, τα ζεστά και τριφηλά σπίτια και τα ζεστά βίλες-κελιά. Οι "αμαρτωλοί" βρίσκονται στο δρόμο, άνεργοι χωρίς δουλειά, σ ΄ ένα παγκάκι με μια βελόνα με ναρκωτικά, στην απολυμένη εργάτρια και εργάτη που δεν ξέρει πώς να μεγαλώσει τα παιδιά. Στον συνταξιούχο που μετράει και ξαναμετράει και δεν του φτάνουν τα λεφτά.
Στους μετανάστες που βρίσκονται μέσα σε σκοτεινά σπίτια-κελιά, στις γυναίκες που τις εκδίδουν οι έμποροι τα ταλαιπωρημένα τους κορμιά.

Ο Χριστός, μας χτυπάει την πόρτα μας από καιρό, κανείς δεν τον ακούει ;

40 χρόνια από το μήνυμα του Γ. Σεφέρη κατά της δικτατορίας των Συνταγματαρχών

Γ.Σεφέρη: « Mας έχει επιβληθεί ένα καθεστώς ολωσδιόλου αντίθετο με τα ιδεώδη για τα οποία πολέμησε ο κόσμος και τόσο περίλαμπρα ο λαός μας».


Η Δικτατορία-κομματαρχία συνεχίζεται σ΄όλο το μεγαλείο της


40 χρόνια πέρασαν από το Μάρτιο του 1969 όταν ο Νομπελίστας Ποιητής μέσω του BBC απηύθυνε μήνυμα προς τον ελληνικό λαό. Η δικτατορία δυστυχώς έπεσε μετά από 5 χρόνια. Στη πραγματικότητα κατέρρευσε μετά από μια καταστροφή - εισβολή και τη διχοτόμηση της Κύπρου.
40 χρόνια μετά δε θα μπορούσε κανείς να επαναλάβει το ίδιο μήνυμα του Σεφέρη ; Τι έχει αλλάξει ;
Από την Δικτατορία των συνταγματαρχών περάσαμε σε μια Κομματαρχία των "επαγγελματιών πολιτικών". Μια κομματαρχία που φέρνει πολλά από τα χαρακτηριστικά της περιόδου 1967-74. Διαφθορά, ασυδοσία, κόμματα χωρίς καμιά ουσιαστική εσωτερική δημοκρατία, οικογενειοκρατία, ρουσφετολογία, αναξιοκρατία, φαυλοκρατία και αλαζονεία.
Κόμματα Στρατός, με επετηρίδες, εύσημα, ιδεολογήματα και παράσημα που απονέμονται μεταξύ τους με κριτήρια «παλαιότητας» όπως ισχύουν μόνο στο στρατό.
Η ελευθερία του λόγου εξαντλείται από ΜΜΕ τα οποία προβάλλουν κατά κόρον τα μεγάλα φεουδαρχικά κόμματα και εκείνους που τα διαχειρίζονται προβάλλοντας συγκεκριμένα πρόσωπα για να γεμίζουν τα πελατειακά κομματικά φέουδά τους.
Μία προβολή που δικαιολογεί και υφαίνει τη διαπλοκή με πολλά κέντρα εξουσίας, όπως τον Τύπο, εργολαβίες, ακόμη και με τη δικαστική εξουσία. Μία διαπλοκή που απλώνεται παντού με πολλούς διαπλεκόμενους θεσμικούς παράγοντες και με μεγάλα οικονομικά κέντρα τα οποία βραχυκυκλώνουν κάθε φορά τις οποιεσδήποτε εξελίξεις που επιχειρούνται στην ελληνική πολιτική σκηνή.
Οι φωνές διαμαρτυρίας πνευματικών ανθρώπων μπροστά σ΄αυτόν το κατήφορο, ελάχιστες και οι περισσότερες αποκλεισμένες προκλητικά από Κανάλια μεγάλης εμβέλειας και άλλες φωνές συχνά ακυρώνονται από "επιθέσεις" ενός «προοδευτικού» κατεστημένου, το οποίο εξακολουθεί ακόμη να φιγουράρει ως αποκλειστικός φορέας «αλήθειας» επιστρατεύοντας φασιστικές ομάδες όταν δε αντέχουν οποιανδήποτε κριτική σκέψη, διαφορετική φωνή και άλλη άποψη.
Το θρησκευτικό συναίσθημα βορά σε κάθε είδους δοξασία και ο λόγος πολλές φορές να εξαντλείται ή να συμπληρώνει εθνικιστικές κορώνες που ενίοτε χρησιμοποιούν οι επαγγελματίες πολιτικοί. Δοξασίες και ιδεολογήματα με εκπροσώπους μέσα σε Φανταχτερά Περιβλήματα τόσο από Ανατολή όσο και από Δύση για να αντλούν προφανώς το απαραίτητο κύρος (άγρα οπαδών) από την «απολεσθείσα τιμή τους» και την έλλειψη ενός Χριστού Λόγου.

Η δήλωση του Σεφέρη κατά της δικτατορίας (στο BBC)

Στην ομιλία του στην απονομή του Βραβείου Νόμπελ στη Στοκχόλμη, στις 10 Δεκεμβρίου 1963, ο μεγάλος ποιητής είπε, ανάμεσα στα άλλα:

«... Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα, και το φως του ήλιου. Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και το πράγμα που τη χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή. Η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται. Δέχτηκε τις αλλοιώσεις που δέχεται κάθε τι ζωντανό αλλά δεν παρουσιάζει κανένα χάσμα. Άλλο χαρακτηριστικό αυτής της παράδοσης, είναι η αγάπη της για την ανθρωπιά, κανόνας της είναι η δικαιοσύνη. ...»

Ο Σεφέρης πέθανε το 1971 και η κηδεία του συγκέντρωσε δεκάδες χιλιάδες κόσμου.

Πηγή http://www.os3.gr

"Kαι μη φοβηθείτε αυτούς που σκοτώνουν το σώμα....

....αλλά δεν μπορούν να σκοτώσουν την ψυχή. Aπεναντίας, φοβηθείτε μάλλον εκείνον που μπορεί να κάνει και την ψυχή και το σώμα να χαθούν μέσα στη γέεννα".

Μας πυροβολούνε κάθε χαραυγή, πρωί, μεσημέρι, βράδυ και μεσονυχτί.

Στο Μυαλό!

Μ΄αυτό το αναιδέστατο – θηρίο - στόμα που ξερνάει ολημερίς

Σφαίρες από ψέματα περιτυλιγμένα σε φανταιζί χαρτί.

Ο Πλούτος είναι κλοπή ;

Οτιδήποτε άλλο έξω από τη ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ είναι κλοπή. Κάποιος κοροϊδεύει κάποιον Είναι ξεκάθαρα τα πράγματα και ο Χριστός τα είπε με τον πιο απλούστερο τρόπο.

Τον Πλούτο το καταδίκασε ο Ιησούς Χριστός με πάρα πολλούς τρόπους και το είπε ξεκάθαρα ότι κανένας πλούσιος δε θα περάσει στην Βασιλεία του Θεού.

Τώρα γιατί υπάρχουν ιεράρχες που τα έχουν καλά με τους πλούσιους και τους ευλογούν τα πλούτη τους, αυτοί οι ιεράρχες είναι από άλλον Ιησού Χριστό ευαγγέλιο.

Ο Πλούτος όπως τον όρισε ο Χριστός είναι η Συσσώρευση αγαθών. Το καταμαρτυρεί με την παραβολή του άφρονα πλουσίου. Ήταν εκείνος ο οποίος μάζευε και μάζευε και γέμιζε αποθήκες.

Ο Χριστός το είπε ξεκάθαρα αν έχεις δυο χιτώνες και ο άλλος δεν έχει είσαι υποχρεωμένος να τον δώσεις.

Ο πλούσιος γίνεται από τη Συσσώρευση αγαθών και αυτή η συσσώρευση μπορεί να γίνει από την εκμετάλλευση διαφόρων πραγμάτων που σημαίνει κλέψιμο, κλοπή.

Σε αντίθεση με τον φτωχό που δεν εννοούσε ο Χριστός τον ζητιάνο, τον άνεργο. Οποίος πολλές φορές είναι το θύμα του πλουσίου που συσσωρεύει τα κερατά του τα δίφορα. Φτωχό εννοούσε τον αυτάρκη άνθρωπο. Αυτόν τον δημιουργικό άνθρωπο που περιορίζεται στα αναγκαία του και μέσα στα όρια της κοινότητάς του.

Ο πλούτος και η φτώχεια προϋποθέτει κοινότητα και κοινωνία.

Επάνω στα βουνά μόνος τους ο άνθρωπος δεν μπορεί να γίνει ούτε πλούσιος ούτε φτωχός.

Επιβιώνει με ότι βρίσκει.

Στην κοινότητα και στη κοινωνία για να επιβιώσεις πρέπει να συνεργαστείς.

Οτιδήποτε άλλο έξω από τη ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ είναι κλοπή.

Κάποιος κοροϊδεύει κάποιον.

Είναι ξεκάθαρα τα πράγματα και ο Χριστός τα είπε με τον πιο απλούστερο τρόπο.

Όσοι πιστοί και αγωνιστές προσέλθετε.

‘Έφτασε η ώρα να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Να ανατρέψουμε αυτό στο σύστημα της φαυλοκρατίας που μαστίζει το τόπο και δημιουργεί κάθε μέρα καινούργια θύματα.

Άνεργοι νέοι, μικροσυνταξιούχοι, απολυμένοι, κατεστραμμένοι επαγγελματίες. Εργάτες κακοπληρωμένοι, αγρότες κακοποιημένοι, πρόσφυγες, είστε τα θύματα αυτής της φαυλοκρατίας που ληστεύει καθημερινά τον κόσμο.

Νέοι σας έχουν κλέψει όχι μόνο μια θέση από τη παραγωγική και δημιουργική διαδικασία της γης σας έχουν κλέψει τα όνειρα και τα ιδανικά σας.

Σας κλέβουν κάθε μέρα τη ζωή. Εξεγερθείτε και γυρίστε την πλάτη σας σ΄αυτό το ληστρικό σύστημα που δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να σας παραπλανά με υποσχέσεις και μετά επιδίδονται οι δήθεν αντιπρόσωποι σας στο κατακλέψιμο του μισθού σας και του σπιτιού σας μέχρι να καταλήξετε σε κάποια φυλακή.

Πολλά κόμματα δεν είναι παρά οργανωμένες εταιρίες που σκοπό έχουν να λεηλατούν την εργασία του καθημερινού πολίτη. Για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι για το έλεγχο των πόλεων και πάσης μορφής διακίνησης αγαθών, ενδιαφέρονται μόνο ποιος θα αποκτήσει την μεγαλύτερη λεία.

Πρόκειται για ένα σύστημα πέρα για πέρα ληστρικό.

Μόνο που αυτές οι Εταιρίες-κόμματα κλέβουν με την συμπαράσταση του κράτους και των νόμων. Οι δήθεν νόμοι για αυτό έχουν τόσα παραθυράκια για να μπορούν να κλέβουν ασύστολα και να μη τιμωρούνται ποτέ.

Ό,τι θεσμός υπάρχει Αστυνομία, Στρατός Δικαστήρια, πολλές φορές τον χρησιμοποιούν για να διευκολύνονται στην κλοπή και να τους προστατεύουν από αυτούς που έχουν κλέψει και αυτά που έχουν κλέψει. Δηλαδή να τους προστατεύει από τον κατακλεμένο λαό.

Γυρίστε την πλάτη σας σ΄αυτές τις ληστρικές εταιρίες - κόμματα και μην τις εμπιστεύεστε ποτέ πια. Αυτό το σύστημα δεν έχει καμιά σχέση με τη Δημοκρατία. Λίγοι άνθρωποι αποφασίζουν για όλα και είναι άνθρωποι οι οποίοι τους διορίζουν οι ληστρικές Εταιρίες-κόμματα.