Η Σιωπή των Μαθητών

Πενήντα μέρες Φόβου, Αμφιβολίας, Λύπης και Πόνου

Πενήντα μέρες είχαν περάσει από τη μέρα που η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία του Ιακώβου και Μητέρα του Ιωσή και η μητέρα των υιών του Ζεβεδαίου μετέφεραν το μήνυμα της Αναστάσεως του Χριστού στους σκορπισμένους μαθητές. Κριμένοι για μέρες οι περισσότεροι από το φόβο των Ιουδαίων. Η έλλειψη του Δασκάλου μέρα με την μέρα πύρωνε το μυαλό τους και σιγά-σιγά η πληγωμένη καρδιά τους έφερνε όλο και πιο συχνά στο σπίτι του μαθητή του Χριστού από την Κύπρο, τον Μάρκο. Εκεί που έγινε ο τελευταίος Δείπνος. Εκείνη τη μέρα οι συγκεντρωμένοι μαθητές του Ιησού ήταν περισσότεροι από 70. Γεμάτοι από μνήμες και λόγια που τρυπούσαν την καρδιά, περίλυποι οι πιο πολλοί από τη μεγάλη προδοσία.
Δεν ήταν μόνο ο Ιούδας που αρνήθηκε και πρόδωσε το δάσκαλό του. Το ίδιο έκανε και ο Πέτρος και σχεδόν όλοι οι μαθητές του. Κανείς δεν ήταν κοντά του. Κανείς δεν τον υπερασπίστηκε, κανείς δεν τον ακολούθησε στο σταυρό, στο Γολγοθά. Και καλά ο λαός, αυτοί όμως που ήταν κοντά του και είχαν δει όλα τα θαύματά του, γιατί τον εγκατέλειψαν ; O Λαός, που πριν τρεις μέρες τον υποδέχθηκε μετά βαΐων και κλάδων, γιατί τον εγκατέλειψε ; Γιατί του γύρισαν την πλάτη.
Πενήντα μέρες κράτησε η Σιωπή των Μαθητών. Η λύπη και ο πόνος αβάσταχτος, τόσος πολύς που άνοιξε τον ουρανό και χύθηκε πνεύμα άγιο και σκόρπισε σαν πύρινες φλόγες, σαν εκείνες που είχαν γράψει τις Δέκα Εντολές του Μωυσή στην έρημο - όταν πόνεσε από την προδοσία του λαού του - και ενεπλήσθησαν όλοι οι παρευρισκόμενοι από Δύναμη και ξεπέρασαν το Φόβο, την Αμφιβολία, τη Λύπη και τον Πόνο και αμέσως βγήκαν στους δρόμους και κήρυτταν το Μήνυμα και την Ευ-αγγελία του Ιησού.
Οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ δεν είχαν ακόμη ησυχάσει από την ταραχή που έφεραν τα όσα φοβερά πριν 50 μέρες είχαν γίνει και είδαν ξαφνικά μπροστά τους Δεκάδες μαθητές του Ιησού απ΄ όλες τις φυλές της γης. Ιουδαίοι, Έλληνες Πάρθοι, Σύροι Κρήτες, Άραβες να κηρύττουν την Βασιλεία των Ουρανών, να κηρύττουν την Πολιτεία της Δικαιοσύνης και να λαλούν όλες τις γλώσσες του κόσμου και οι Λόγοι και το Όνομα του Χριστού στις πλατείες και στους δρόμους της Πόλης να δίνουν και πάλι φως στους τυφλούς, γλώσσα στους μουγκούς και πόδια στους παραλυτικούς.