Για την Χριστή Πολιτεία, την Πίστη την Αγία του Χριστού και τη Βασιλεία του Θεού

Η φωτογραφία μου
Τόσο επί της Γης Όσο και επί τοις Ουρανοίς

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Προσβολή της Εκκλησιαστικής Λειτουργίας


Μια εξωφρενική συνήθεια η οποία δε θα μπορούσε να γίνει ποτέ σε μια συναυλία με έργα του Μότσαρτ πόσο μάλλον να γίνεται σε μια Εκκλησιαστική Λειτουργία.

Σκεφτείτε και συγκρίνετε την εικόνα αυτή : Εν μέσω αυτών που παρακολουθούν τη συναυλία με έργα του Μότσαρτ ή του Μπετόβεν ξαφνικά να σηκωθεί κάποιος και ν΄αρχίζει να κουδουνίζει τα κέρματα του και να περιφέρεται με ένα κοφίνι ή ένα μεταλλικό δίσκο ανάμεσα στους ακροατές.
Πολλές φορές μέσα στους ενοριακούς ναούς ακυρώνεται η σοβαρότητα και το νόημα του Ιερού εκκλησιαστικού γεγονότος στα πλαίσια μιας Λειτουργίας της Θείας Ευχαριστίας από διάφορες κακόγουστες έως εξωφρενικές παρεμβάσεις.
Για παράδειγμα εν μέσω μιας κατανυκτικής λειτουργίας περιφέρονται κάλαθοι και δίσκοι για να μαζέψουν τον οβολό των πιστών και τότε αρχίζει ένας εκκωφαντικός θόρυβος κερμάτων που πέφτουν διαδοχικά εν τυμπάνοις και κυμβάλων, αν μάλιστα ο δίσκος είναι και μεταλλικός γίνεται τόσο αποκρουστικό του κουδούνισμα των κερμάτων όπως του τοκογλύφου που εκστασιάζεται από παρόμοιο θόρυβο όταν ξαναμετρά και ξαναμετρά τα λεφτά του όλη μέρα.
Αυτή η απαίσια συνήθεια που προσβάλει τόσο του πιστούς όσο και όλη την εκκλησιαστική Ιερότητα της στιγμής συνεχίζεται αναφανδόν στους περισσότερους ναούς. Τι εξευτελισμός είναι αυτός ; Μεγαλύτερος εξευτελισμός της χριστιανικής μαρτυρίας δεν θα μπορούσε να υπάρξει. και στη συνέχεια πολλές φορές ακολουθεί πριν ακόμη τελειώσει η λειτουργία και κάποιο καταγγελτικό κήρυγμα ενός περιφερόμενου ιεροκήρυκα οποίος δεν είναι καθόλου σίγουρο με αυτό το είδος του κηρύγματος θα έβρισκε ποτέ κοινό έξω από το εκκλησίασμα- Λειτουργία για να το παρακολουθήσει, αλλά το εξωφρενικό είναι η διακοπή η οποία γίνεται χωρίς ακόμη ο πιστός να έχει γίνει κοινωνός της τελευταίας πράξης του εκκλησιάσματος η ενθύμηση-πρόσληψη του σώματος του Χριστού την ώρα που παίρνει το αντίδωρό του.
Αυτά και άλλα πολλά όπως και διάφορες παραινέσεις οι ανακοινώσεις εν μέσω της λειτουργίας τραυματίζουν πολλές φορές την Ιερότητα της εκκλησιαστικής λειτουργίας και ακυρώνουν την σοβαρότητα και τη σημασία της Θείας Ευχαριστίας.
Ο Αθανασίος Γιέβτιτς Πρώην Επισκόπος Ζαχουμίου και Ερζεγοβίνης λέει ειδικά για τη σοβαρότητα της Λειτουργίας της Εκκλησίας
Λειτουργία και αγωγή -Ευχαριστιακή προσέγγιση της χριστιανικής αγωγής (Μέρος πρώτο)
Μετάφραση άπό τά Σερβικά: Ιωάννης Νικόπουλος
Πρώτη δημοσίευση, "Αγία Σοφία", τευχ. 6, Ιουλιος-Σεπτέμβριος 1997
1. Έάν έθέταμε στόν εαυτό μας τό ερώτημα: Τί είναι καί σε τί έγκειται ή ταυτότητα της Όρθοδόξου Εκκλησίας καί θέλαμε νά λάβουμε μιά συγκεκριμένη, σύντομη καί σαφή απάντη¬ση, τότε αύτη ή απάντηση χωρίς αμφιβολία θά ήταν - ότι ακριβώς ή Θεία Ευχαριστία, δηλ. ή Λειτουργία της Εκκλησίας μας, είναι ή σωστή καί αληθινή ταυτότητα της. Ή Θ. Ευχαριστία εδώ φυσικά εννοείται έτσι όπως τήν εννοεί καί τήν βιώνει ή ϊδια ή Εκκλησία μας: "Οχι ώς «έν έκ τών επτά μυστηρίων », άλλά ώς ή Λειτουργία της Εκκλησίας, ώς τό μυστήριον της iδιας της Εκκλησίας. Γιατί ή Θ. Λειτουργία, ώς μυστήριον - γεγονός, ώς έργον καί πράξη όλης της Εκκλη¬σίας αποτελεί σέ κάθε τόπο καί σέ κάθε χρόνο, hic et hunc τήν αποκάλυψη καί τήν εκδήλωση σ'αυτόν τόν κόσμο ολοκλήρου της Εκκλησίας του Θεου έν Χριστώ, τήν επιφάνεια καί εξωτερί¬κευση της υπάρξεως καί της ταυτότητος της ιδιας της Εκκλησίας ώς τοιαύτης, ώς του Σώμα¬τος του Χριστού, ώς της Θεοσυγκλήτου συνάξεως του πιστού λαου του Θεου, ό όποιος μέ τήν πίστη στό Χριστό καί τήν Χάρη του Θεου συνά¬γεται γύρω άπό τόν επίσκοπο του (ή τόν Ιερέα του στό όνομα τοϋ επισκόπου) γιά νά προσφέ¬ρει στό Θεό «τά δώρα της αγίας Του Εκκλη¬σίας» έν Χριστώ Ίησοϋ, μέ τήν Χάρη καί τήν ενέργεια του Άγ. Πνεύματος. Περισσότερα : http://antidoron.blogspot.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.