Ο Κόκκινος Ιούλης

Το βδέλυγμα της Ερημώσεως

Επειδή πολλά έχουν γραφτεί όσα έγιναν εκείνες τις μέρες της καταστροφής στην Ρώμη, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Νέρωνας και κάηκε η ρώμη, έτσι αποφάσισα κι εγώ αγαπητέ Φιλόλαε να τιμήσω μ΄ένα μικρό αφιέρωμα τη μνήμη των μαρτύρων του Ιησού και να απαριθμήσω λιγοστά για εκείνα τα αιματηρά γεγονότα.

Τον καιρό εκείνο στην μακρινή Ιουδαία γινόταν φοβερά πράγματα. Φόνοι, ληστείες, αρπαγές, βιασμοί και ότι κακό μπορεί να φανταστεί ο νους του ανθρώπου. Πολλοί μαθητές του Ιησού Χριστού και άλλοι πιστοί είχαν φονευτεί βίαια και με οικτρό τρόπο καταδιωκόμενοι από τους φανατικούς Ιουδαίους με την κατηγορία ότι κήρυτταν τον ερχομό του Μεσσία και τη Βασιλεία του Θεού.

Το μήνυμα της Βασιλείας του θεού ωστόσο ταξίδευε παντού. Προς της ανατολής τα μέρη, νότια, δυτικά και βόρεια της Ιουδαίας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης και η Ευαγγελία του Ιησού είχε απλωθεί σαν ένας μεγάλος κόκκινος σταυρός πέρα ως πέρα και κατάκαιγε τα πάντα.

Αυτό που συνέβηκε δεν ήταν μια άλλη Ανάσταση, αλλά μια Δευτέρα παρουσία του Ιησού αγαπητέ Φιλόλαε. Εκατοντάδες μαθητές και πιστοί είχαν φτιάξει σ΄όλες τις χώρες μικρές Κοινότητες- εκκλησίες-με όλα τα Βιοτικά κοινά και κήρυτταν το μήνυμα του Ιησού Χριστού και φούσκωναν σαν το ζυμάρι τη Βασιλεία του Θεού.

Στη Ρώμη ο Παύλος και ο Πέτρος πυρπολούσαν τις καρδιές των πιστών με τη φωτιά του Μηνύματος του Ιησού. Οι Αγάπες-Εκκλησίες-με όλα τα Βιοτικά κοινά, της Βασιλείας του θεού σιγά-σιγά απλωνότανε σαν το κόκκο του Σιναπιού στους αγρούς, στους στρατώνες, τα γυμναστήρια, τα εργαστήρια και σ΄ όλα τα στενοσόκακα-στενόστρατα της πόλης.

Μόνο μια άλλη φωτιά θα μπορούσε να σταματήσει αυτό που γινότανε Φιλόλαε εκείνο τον καιρό στον κόσμο και στη Ρώμη και αυτή η άλλη φωτιά δεν άργησε να έρθει. Στις 18 του Ιούλη , 30 χρόνια μετά την Ανάσταση του Χριστού ξέσπασε μια μεγάλη πυρκαγιά στη Ρώμη και κάηκαν σε λίγες μέρες τα ¾ των κτιρίων της μεγάλης πόλης. Η αιτία της μεγάλης πυρκαγιάς αποδόθηκε σε εμπρησμό που έβαλαν οι πιστοί του Ιησού.

Αυτό που έγινε μετά τη πυρκαγιά δεν περιγράφεται αγαπητέ Φιλόλαε Ο Νέρωνας κάλεσε τους σοφούς και τους γραμματιζούμενους, σαν τον Ηρώδη, να μάθει ποιοι είναι αυτοί που έβαλαν φωτιά και ποιος είναι ο αρχηγός τους. Οι νομοδιδάσκαλοι και οι γραμματιζούμενοι του είπανε ότι είναι Παγανιστές από την Ιουδαία, ότι έχουν έναν βασιλιά και αρχηγό και τις νύχτες κάνουν θυσίες μυστικές. Σφάζουν μικρά παιδιά με κονσερβοκούτια, πίνουν το αίμα, τρώνε το σώμα και με κρασί και ξέφρενο χορό γλεντάνε μέχρι το πρωί.

Και τότε φάνηκε το Βδέλυγμα της Ερημώσεως. Τρεις χιλιάδες σταυρωτοί δαυλοί στήθηκαν κατά μήκος της Απίας οδού και πάνω τους καίγονταν χιλιάδες του Ιησού πιστοί.

Και το κακό δε σταμάτησε εδώ, χιλιάδες πιστοί του Ιησού από όλα τα έθνη και τις φυλές της Γης ρίχτηκαν στη φυλακή και έγιναν των άγριων θηρίων η τροφή. Μεγάλη καταστροφή Φιλόλαε όπως λένε οι διηγήσεις όσες μπόρεσα να συλλέξω από ανθρώπους που ήταν κοντά εκείνον τον μισερό καιρό.

Μέσα σ΄ εκείνο το χαλασμό, ο Παύλος, όπως και ο Ιωάννης, αποκεφαλίστηκε και ο Πέτρος, όπως και ο Ιησούς, σταυρώθηκε.

7 χρόνια μετά αγαπητέ Φιλόλαε, τίποτε πια στον κόσμο δεν ήταν όπως πριν.